bericht plaatsen op inktlap

Blogger heeft het scherm waarop je stukjes intypt iets veranderd. Daarom hier even een aangepaste handleiding.

ZELF EEN BERICHT PLAATSEN OP HET BLOG

Ga naar http://inktlap.blogspot.com/

- Je ziet bovenaan een donkerblauw balkje waarin staat: Aanmelden.

- Als je daarop klikt, krijg je een schermpje waarop staat: aanmelden met uw Google-account.
- In het vakje "E-mailadres" vul je ons e-mailadres in.
In het vakje "wachtwoord" vul je ons wachtwoord in.

- Dan krijg je een scherm waar boven staat: blogs van inktlap.

- Als je klikt op het oranje knopje met het potloodje krijg je een schermpje waar je je verhaal kunt intypen. In het vakje "titel plaatsen" typ je de titel van het stukje, in het grote vak de rest van het verhaal.
- Als je klaar bent, klik je op " publiceren."

- Dan krijg je een scherm waarop alle stukjes van het blog staan weergegeven.

- Door op "Blog weergeven" of "Bericht weergeven" te klikken, kun je zien hoe je bericht er nu opstaat.
- Het nieuwe bericht komt altijd boven het oudere bericht.
- Een goede raad: typ je stuk eerst als een word-document.
Daarna kun je het kopiëren en 'plakken' in het grote vak.
Dit kun je het gemakkelijkst doen door je tekst te selecteren door tegelijk op Ctrl en A te drukken (A=Alles).
Dan druk je op Ctrl en C (C=Copy=kopiëren)
Dan ga je naar het blogvak.
Dan druk je op Ctrl en V en dan staat je hele tekst daar! (Vergeet niet om de titel in het titelvak te typen.)
Zo kun je je tekst niet kwijtraken en kan er nix misgaan.

- Zet altijd je naam (of pseudoniem) onder je bericht. Zet je naam ook in het vakje "Labels" (rechts naast het grote vak waarin je getypt hebt). Dan kun je met 1 klik al jouw berichten terugvinden.

PLAATJE ERBIJ?

- Als je een plaatje wilt toevoegen, klik je op het plaatje (tweede van rechts) direct boven het grote vak.
- Dan opent er een apart scherm. Daar kun je in het lege vakje (naast "bladeren") het plaatje op je computer opzoeken.
- Je kunt kiezen of je het plaatje boven of naast de tekst wilt hebben. Klik dan op "afbeelding uploaden" (dat duurt even). Als het klaar is, klik je op "bericht publiceren".

MISGEGAAN?

- Als je je bericht hebt geplaatst, en je ziet nog fouten, dan kun je op het potloodje onder je bericht klikken. Dan krijg je weer het scherm met het tekstvak, en kun je fouten verbeteren.
- Als je het hele bericht wilt verwijderen, klik je op "berichten bewerken" (vlak boven de titelbalk).
- Dan krijg je een lijst met alle berichten die er op het blog staan.
- Klik op het woord "verwijderen" dat onder de titel van je bericht staat, en dan wordt je nogmaals gevraagd of je het wilt verwijderen en Ja! Dan is het weg.

REAGEREN?

- Wil je reageren op een blog-bericht? De instellingen zijn zo, dat iedereen kan reageren.
- Als je klikt op de link onder het bericht waar staat "0 reacties" dan krijg je het schermpje waarin je je reactie kunt typen.
- Hij vraagt: "Kies een profiel." Als je niet ingelogd bent, kun je gewoon reageren als "anoniem."
- Als je je reactie hebt getypt, klik je op "reactie plaatsen". Dan krijg je nog een schermpje met een kronkelwoord. Daarvan moet je de letters overtypen, en dan komt je reactie er te staan.
- Het is wel leuk als je je naam bij je reactie vermeldt.

mijn vriend

Hebt u ook zo'n vriend? Die je soms mateloos irriteerd. Die je wakker maakt als je wilt slapen en je stoort als je druk bezig bent. Ik heb een haatliefde verhouding met mijn vriend. De ene keer kan ik hem niet missen en de andere keer zou ik hem het liefst onder in een la gooien.
Mijn vriend is wel altijd klaar om contact te maken met anderen. Hij wekt mij en ik weet zeker dat ik op tijd kom als ik zijn stem hoor.
Tot die ene keer dat ik naar de wc moest. mijn vriend zat in mijn zak, daar zat hij altijd. Plotseling viel hij met een plons in de toiletpot. Daar ging mijn vriend. Hij knipoogde onder water en was toen uit. Definitief. Een trouwe vriend was er niet meer. Het was over met de liefde.
Ik heb nu een andere vriend. Hij is veel ouder en al een beetje versleten. Maar dat geeft niets. Ook uit deze vriendschap kan iets mooi's voortkomen.
Wij samen, ik en mijn telefoon.

Regen

Eindelijk regen.
Hoopvol luister ik naar de verkoelende druppels.
Een fikse bui, daar snak ik naar.
Zet het door?
Tik, tik, tik.
Dikke druppels sissen de hitte van de tent.
Sneller klinkt het ritme van een verkoelende bui,
plenst in het gras waar een plas blijft staan.
Een groeiende sompige plas.
Hij nadert met sluipende natte vingers
en grijpt het grondzeil.
Snel trek ik het omhoog,
ook er onder lopen de kuiltjes vol.
Onverwacht stroomt het water
als een brede rivier
de tent binnen.
Kolkt en schuimt
vrolijk rond de camping stoelen,
langs de kattenmand met twee angstige poezen.
Ze houden niet van water.
Vlug zet ik de mand met de mauwende dieren op de tafel.
Ik zit op een camping stoel met de benen op een kruk
de poezen te aaien.
De bui drijft eindelijk voorbij.
De zondvloed op het grondzeil stopt.
Ik bekijk de nattigheid, zie dat het één groot voordeel heeft.
Het grondzeil is nog nooit zo schoon geweest.

Schrijven

Deze zomer zijn alle goede voornemens om te schrijven in rook opgegaan.
Ik had al een onderwerp bedacht en enkele aantekeningen gemaakt. Maar ik werd onverwacht op een geniepige manier overvallen door een lange rij vals grijnzende wezens die me dwongen de hele dag te werken. De stofzuiger stond in de hoek hysterisch te grommen en te gillen, de emmer met de zemenlap trilde en stampte driftig op de plank, zelfs de strijkplank schopte met zijn kromme poten tegen de binnenkant van de kastdeur. Het stoomstrijkijzer dat er onder stond floot en siste als een gillende stoomlokomotief.
Ze waren allemaal opgestookt door die vals grijnzende wezzens: de Faken.
Ik kon het niet negeren. Ik moest aan de slag om die beide opjutters de mond te snoeren. Ik poetste, zoog, sopte en kookte, sjouwde door huis en tuin met gereedschap en deed boodschappen in de super.
Na enkele weken voelde ik me als een oververmoeid, leeg sloof, die alleen bewoog met behulp van een aandrijfmotortje.
Langzamerhand besefte ik waarmee ik bezig was. De knop in mijn hoofd ging om.
Ik wilde toch gaan schrijven? Ik pakte mijn schrijfblok, zocht met een mok koffie een plekje in de tuin. De zon kwam en ging en zorgde voor een mooi schouwspel van licht en schaduw.
Ik bekeek de aantekeningen op het papier. Zeeuwse babbelaars, Arnhemse meisjes, bossche bollen en boerenjongens stond er. Waarover wilde ik schrijven, drie maanden geleden?
Flarden van een verhaal kwamen boven drijven, maar ik kreeg geen woord op papier.
O, help, ik was totaal schrijfblut en stijf geblokt.
Ontgoocheld staarde ik uren naar de vogels, de tanende groei en bloei in de tuin. Ik staarde naar het lege papier en de rustende pen.
Toen ging de bel.

De Poesjes

DE POESJES
Vol bewondering kijken drie paar poesjes naar hun zusje die net over de rand van de doos gekropen is om de wereld te verkennen. Je ziet ze denken hoe durft ze. Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen.
Ze is de kleinste en misschien de lenigste.
Ze gaat op zoek, de kamer door. Ze weet nog niet zo goed de weg. De laminaatvloer is glad ze glijd steeds uit. De andere drie kleintje kijken angstig om zich heen, waar is moeder?
Maar het kleine zusje loopt voorzichtig door de kamer.
Hier en daar haar kopje stotend tegen de tafel poot.
Drie weken oud is ze, haar oogjes zijn nog maar net open. Maar ze is ondernemend.
Lenig tippelt ze verder. wat een vrijheid ineens. Ze kijkt nog eens een keer naar de doos naar haar broertjes en zusje. Wat is ze eigenwijs. Ze dwaalt verder en verder.
Ze ontdekt steeds meer. Een klein balletje,een knikker, een schoenveter in een schoen.
Ze gaat de wereld ontdekken. Maar dan wil ze weer terug, ze ziet haar veilige nest niet meer.
Dan raakt ze in paniek, ze piept en piept, dat hoort moeder poes ze komt op een drafje aan lopen.
Ze hield haar al een poosje in de gaten.
Ze gaat met haar poot het kleintje weer terug sturen, maar als ze dan bij de doos is kan ze er niet inklimmen ze is te moe, maar geen zorg moeder pakt de kleine voorzichtig bij haar nekvel en tilt haar in de doos. Ze gaat er zelf ook in liggen en laat haar kindertjes drinken.
Met de buikjes vol vallen ze dat in een diepe slaap. Moeder poes verlaat voorzichtig de doos en gaat een luchtje scheppen. Het kleine poesje haar pootjes gaan in haar slaap heen en weer, zou ze dromen van een nieuw avontuur?
Duotsje

De poesjes

BEESTJES

Wanneer ik s’avonds een vergadering heb gehad, kan ik niet direct naar bed gaan zo ook vanavond.
Ik mag dan altijd nog wel graag even naar Pauw en Witteman kijken. Mijn echtgenoot heeft daar geen belang bij dus die gaat naar bed.
Ik blijf zitten met een goed glas wijn en zak lekker even onderuit.
Bij Pauw & Witteman zat een vrouwelijke hoogleer en bioloog. Zij kwam als laatste aan het woord
Met verbazing heb ik zitten luisteren, zij vertelde dat onze bedden vol beestjes zaten, duizenden beestjes in de matrassen. En als je in bed gaat liggen komen ze op je lichaam en zuigen ze bloed op uit je lichaam, dan gaan ze weer in de matrassen zitten, maar eerst poepen ze nog even.
En die viezeriken bedrijven de liefde in MIJN bed. Zodat ze zich snel vermenigvuldigen.
Duizenden beestjes en ook nog eens duizenden lijkjes en bergen poep. Ze lieten zelfs een filmpje met die beestjes zien, ze kropen door het hele bed zaten op de lichamen om bloed te zuigen brrrrr.
Ik heb er nog nooit zo tegen op gezien om naar bed te gaan. Ik heb het nog een half uur uit kunnen stellen.
Maar ja ik moet toch een keer mijn bed in duiken het valt niet mee om de hele nacht op de stoel te blijven zitten, en morgen weer en overmorgen. Dus toch maar naar bed eerst heb ik goed in de lakens gekeken maar ik zag niks dat kan ook niet, ze zijn zo klein dat je ze niet kunt zien.
Maar daarom zijn er wel. Mijn echtgenoot sliep als een roos maar ja die had het progamma niet gezien. Ik viel wel wat later in slaap dan anders het begon overal te kriebelen.
De mevrouw vertelde ook nog dat er in de hotels nog meer beestjes in de matrassen zaten.
Als ze in een hotel had geslapen ging ze bij thuiskomst eerst in het hok de koffer leeg maken en de was in de wasmachine te stoppen, boven de veertig graden zo zei ze gaan die beestjes dood, ze maakte de koffer goed schoon, want je nam die beestjes mee naar huis ze zitten in je kleren.
Laten wij nou net vorig weekend in een hotel hebben geslapen. En ik moet eerst door het hele huis voor ik bij de wasmachine ben. En de boven kleren heb ik gewoon weer in de kast gehangen.
Ik neem me voor om morgen mijn bed naar buiten te brengen en te luchten, en met de stofzuiger de matras goed schoon te zuigen.
Eigenlijk moet ik dat elke week doen want stel je voor dat er een paar in zijn blijven zitten en dat dan net een mannetje en een vrouwtje zijn, en misschien nog een paar paartjes.
U begrijpt dan zit het binnen een week weer vol beestjes ze vermenigvuldigen zo snel dat er zo weer duizenden zijn. Een bed vol beestjes lijkjes en stront. Nou slaap lekker.
Als ik eindelijk in slaap val droom ik van allemaal beestjes ze vliegen over mijn bed lopen door het huis en worden steeds groter het worden monsters. Gillend word ik wakker ik ga op de rand van het bed zitten en denk morgen dien ik een klacht in bij Pauw & Witteman of ze alstublieft niet weer zulke enge gasten voor de nacht uitnodigen in hun progamma.

Duotsje