Als een botsing van twee werelddelen
waarin een klein watertje
zich tussen de rotsen een weg zoekt.
Een watertje dat door stroming steeds sneller groeit
uiteenlopende beekjes vormt
door stenen en ondiepten als dwarsliggers
een andere richting krijgt.
Water in kreken en poelen
en weer samenvoegend tot een vervlakkend meer,
dat steeds verder stromend
zich niet laat beteugelen
door kant of wal,
een eigen koers kiezend om misschien
in een veilige haven rust te vinden.
Geertje
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo Geertje,
BeantwoordenVerwijderenWat leuk mam, iets te lezen van jouw schrijfselen op dit blog!
Heerlijke ervaring is dat je woorden te laten komen uit je diepste zelf! Laat ze maar gaan als in een waterval die nooit stil is!
Liefs van je trotse dochter Marijke