gelikte soezen

Onze soezen waren naar eindeloos oefenen uitgegroeid van mini tot mega.
Voor de verjaardag hadden we dan ook het plan opgevat om met deze soezen tevoorschijn te komen en verbaasde gezichten te zien, die met ongeloof naar onze pronkstukken zouden kijken.
Tot ons groot genoegen waren we sinds kort in het bezit van een gigantische uitvinding.
We hadden diep in de buidel getast en hadden een professionele slagroomspuit gekocht,
zo eentje welke ze ook in restaurants gebruiken. Het was wel een aanslag op onze portemonnee, maar we waren vastbesloten om bij onze volgende verjaardagen, in lengte van dagen, onze formidabele soezen te presenteren. Vooral dit formaat, daar kon heel wat in en ze moesten natuurlijk goedgevuld zijn. Onze aankoop werkte met patronen met zuurstof, een pakje slagroom, suiker naar behoefte, goed dichtdraaien, een kind kon de was doen. Er zat een soort hendel aan, die je indrukte en dan wist je niet wat je zag. Heerlijke luchtige slagroom kwam in grote toeven uit de spuit, je kon er de heerlijkste ijsjes, machtige toetjes, prachtige sorbets, irish koffee en noem het maar op,mee versieren. Al dit heerlijks stond op de kleurrijke verpakking, het vertelde je ,dat je niet verder kon leven zonder, deze toverspuit. Dus konden wij ons niets beters bedenken dan tot aankoop over te gaan, vooral nu we van die mega soezen bakten
Toen brak de dag aan dat er een verjaardag gevierd werd binnen ons gezin.
De visite stroomde binnen, de jarige werd gefeliciteerd, cadeautjes uitgepakt, de oh en ah,s waren niet van de lucht, alles was even mooi.
Toen iedereen zat en drinken voor zich had was het moment supreme daar.
Snel verdween ik met Hans naar de keuken, wat zouden ze opkijken. De soezen lagen netjes gesneden, de kapjes eraf, te wachtten op wat hen zou overkomen.
De slagroomspuit stond klaar, die werd ter hand genomen, een druk op de knop en voila de slagroom zat tegen het plafond en de soezen waren leeg.
Ik had goud willen geven om die gezichten van ons te zien, wat een verbazing en wat een toestand, even zaten we met de handen in het haar.
Gelukkig hadden we nog slagroom in huis en konden we de volgende spuit klaarmaken, goed dichtdraaien, want waarschijnlijk was dat het euvel.
Nu ging het perfect en even later stonden we in de kamer met een schaal perfect uit de kluiten gewassen soezen, niemand wist van ons akkefietje.
Later op de avond, toen iedereen allang op een oor lag hebben we gierend van de lach, ons zoete plafond onder handen genomen, waarna het er weer gelikt uitzag.