Woningnood.
Al sinds een week of vier vindt er dagelijks eenzelfde ritueel plaats bij ons in de buurt.
Een jong stel wil zich nestelen en komt regelmatig langs wandelen.
Ze zijn vast op zoek naar woonruimte, zo te zien.
Eerst komt de Dame, ze drentelt koket voorop, gevolgd door meneer een nogal kleurrijk figuur.
Samen turen, kijken en opserveren ze de omgeving, het moet wel aan alle verwachtingen voldoen.
Het moet schoon zijn, in de natuur, bij het water en in een groene omgeving, ver weg van de drukte van de stad.
Veilig en kindvriendelijkheid is ook een eerste vereiste.
Ze willen namelijk niet te lang wachten met gezinsuitbreiding, kleintjes zijn heel welkom.
Ze zijn blijkbaar nogal zinnig, er is hun al een appartement aangeboden, een penthouse zelfs.
Ze hebben hem bekeken van alle kanten, voor- en achterkant en zelfs boven op het dak, maar ze komen maar niet tot een besluit.
Nog een paar dagen hebben ze bedenktijd, dan loopt hun optie af, er zijn kapers op de kust. We begrijpen het niet, aan de prijs kan het niet liggen, ze mogen gratis gebruik maken van onze eendenkorf.
Wat zouden we genieten!!!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)

Wat leuk, ik duim voor je, wat zou je daar leuk over kunnen bloggen!
BeantwoordenVerwijderenHella
Heel leuk, dit gedicht. In het begin heb ik voortdurend gedacht dat het om mensen ging, alléén het woordje 'Dame' klonk mij wat vreemd toe. Complimenten! Lia
BeantwoordenVerwijderenDeze is mijn favoriet.
BeantwoordenVerwijderenHet zette me eerst op het verkeerde been.